Een werknemer heeft geen recht op een WW-uitkering als hij verwijtbaar werkloos is geworden. Daarvan is sprake als de dienstbetrekking is beëindigd door de werknemer, tenzij voortzetting van de dienstbetrekking zo bezwaarlijk zou zijn dat dit van de werknemer
redelijkerwijs niet kan worden gevraagd.
De Centrale Raad van Beroep heeft onlangs in een procedure een tussen werkgever en werknemer gesloten vaststellingsovereenkomst als een ontslagverzoek van de werknemer aangemerkt. Dat wil nog niet zeggen dat de werknemer ook verwijtbaar werkloos is geworden.
Een ontslagverzoek van de werknemer kan de uitkomst zijn van een onderhandeling tussen werknemer en werkgever over de voorwaarden waaronder een door de werkgever gewenste beëindiging van de dienstbetrekking zijn vorm krijgt. De werknemer in deze procedure
was door de werkgever in het kader van een reorganisatie boventallig verklaard, maar van een dreigend ontslag was geen sprake op het moment van sluiten van de vaststellingsovereenkomst. Volgens de Centrale Raad van Beroep had de werknemer vrijwillig gekozen
voor beëindiging van het dienstverband. Er waren geen omstandigheden waardoor voortzetting van het dienstverband niet kon worden verlangd van de werknemer. Omdat de werknemer verwijtbaar werkloos was, had het UWV terecht een WW-uitkering geweigerd.